آنچه که باعث می شد درمانگران از گفتار ریتمیک در درمان لکنت استفاده کنند ، این بود که بسیاری از لکنتی ها در خواندن شعر و آواز مشکل ندارند و شاید کمتر از ۱۰ درصد افراد لکنتی هستند که با این نوع خواندن هنوز دچار مشکل می شوند...

این تفکر انگیزه ای برای توجه و پیدایش روش درمانی خاصی شد که متکی بر بکارگیری آهنگ و موسیقی در حین گفتار است. ریتمیک کردن لغاتی که کودکان در آنها مشکل دارند ، یادگیری کلمات تو لید آنها را آسان تر می کند

از سوی دیگر انطباق ریتم و آهنگ با کلمات، جریان گفتار را روان می سازد و لکنت را کاهش می دهد. زیرا توجه به ریتم و آهنگ توجه فرد را از لکنت حذف کرده و به گفتار متمرکز می کند. خواندن شعر به صورت گروهی کودکان را به ایجاد ارتباط با یکدیگر و کوشش برای درست خواندن بر می انگیزد

کودکان در فعالیت های گروهی فرصت مناسب و ایمنی لازم برای تخلیه ی احساسات و بروز حالات و افکار خود می یابند بدون آنکه نگران تکلم خود باشند. لذا در این روش درمانی ابتدا به کودکان آموزش گروه خوانی داده می شود و بعد آموزش گفتار گروهی و سپس آموزش گفتار نغمه مانند و بالاخره گفتار معمولی و طبیعی با توجه به الگوی گفتار با توجه به الگوی گفتار ریتمیک و تاکید های به خصوص در خلال صحبت با فرد تعلیم داده می شود.
ذکر این نکته هم ضروری است که برخی نواهای موسیقی تاثیرات آرامش بخش زیادی دارد و می توانند از میزان احساسات و هیجانات نامناسب فرد بکاهند .البته درمان لکنت با این روش به دقت بالا و مهارت و تجربه ی زیادی دارد.
درمانگر می تواند ضمن انجام گفتار درمانی به منظور کاهش استرس ها اضطراب ها و هیجانات بیمار پنین اواهای موسیقی را که بر روی نوار ضبط شده برای وی پخش نماید و شرایط مساعدی را برای تاثیر گذاری هر چه بیشتر روی بیمار فراهم نماید. به این ترتیب توانایی بیمار برای رعایت الگو های گفتاری مناسب مورد نظر درمانگر افزایش می یابد. سپس درمانگر ، به منظور افزایش سطح تحمل بیمار به تدریج این نواهای موسیقی را از روند درمان حذف می نماید.